Yazılarımız

Türkiye’de binlerce kadın balıkçılıkla ailesinin geçimini sağlıyor. Ama birçoğunun sosyal güvencesi bile yok. Yadırgansalar da denizde özgürler ve bundan keyif alıyorlar. Hülya Ataç diyor ki: “Deniz herkese ait. Orada özgürüm. Denizde huzur var.”

En az 3 bin Kadın Türkiye’nin denizlerinde, göllerinde ağ bırakıyor, olta atıyor. Tüm Balıkçılık sektöründeyse 100 binden fazla kadın evinin geçimini sağlıyor. Ancak maalesef tarımda olduğu gibi balıkçılıkta da kadınlar genellikle sosyal güvenceden yoksun! ‘Görünmeyen çalışanlar’ olarak varlıklarını sürdürüyorlar. Geçen yıl kurulan Kadın Balıkçılar Derneği onların sorunlarını çözmek ve balıkçılıkta cinsiyet eşitliği adına çalışıyor. Derneğin yönetim kurulundan, Ege Üniversitesi Öğretim Üyesi Huriye Göncüoğlu Bodur iklim değişikliği gibi balıkçılıkla ilgili sorunlardan en çok kadınların etkilendiğini vurguluyor. “Kadınlar, denizdeki emekleri fark edilemediği için örgütlenemiyor, karar mekanizmalarında yer alamıyor ve bilgiye ulaşmada zorluk yaşıyor. Oysa denizlerin sağlığı, verimi ve sürdürülebilirliği aile balıkçılığının güçlenmesine, yani kadına bağlı.”

Su ürünleri kooperatiflerine kayıtlı 28 bin 493 balıkçıdan 414’ü kadın. 61’i tek başına çalışıyor.

‘ÖLÜRSEM MEZARIM DENİZ OLSUN’ DEDİM
Havva Hacıfazlıoğlu Latifoğlu

Rize, Fındıklı’da doğdum. 55 yaşındayım. Balıkçı olma fikri, 23 yaşında ilk oğluma hamileyken aşermemle başladı. Eşim Balık aldı, komşuyuz diye para almamışlar. Sonra laf olmuş bu. Çok rencide oldum ve balık yakalamaya karar verdim. Küçük şambrelle kıyıdan başladım. Baktım kazancı iyi, işi büyütüp sekiz metrelik tekneye kadar ulaştım. Çok hırslıyım. Kazandığım parayla üç çocuğumu üniversiteye gönderdim. Biri de halen lisede…

Balıkçılık yaparken bir yandan da inek, tavuk besledim. Eskisi kadar yoğun olmasa da halen aynı şekilde çalışıyorum. Çok ağ ördüm, gözlerim iyi değil……